Drie fysiotherapeuten heb ik bezocht. De eerste heeft mij deskundig geprobeerd te mobiliseren, de tweede heeft gemasseerd en de derde paste dry needling technieken toe. Dat het resultaat minimaal was, is denk ik het gevolg van het geïsoleerd behandelen van mijn pijnplek en niet het totale houding en bewegingsapparaat.

De MRI liet een hernia zien onderin mijn rug (L5/S1). Ik vond het fijn om de oorzaak van mijn rugklachten te kennen, maar een hernia is natuurlijk schrikken. Een operatie werd mij afgeraden. Het verwijderen van bot maakt de wervelkolom instabiel wat de kans op andere klachten vergroot.

Opnieuw dus aan de therapie; cesartherapie met dry needling dit keer. Ik kreeg een bal mee voor de oefeningen thuis. Naast alleen de focus op de pijnplek in mijn rug werden mijn beenspieren er nu ook bij betrokken. Dit had een positief, maar klein resultaat.

Iemand adviseerde mij naast cesar- ook bekkentherapie. In tegenstelling tot de cesartherapeut wilde mijn bekkentherapeut niet in contact treden met de andere paramedici die mij behandelen. Ik had het gevoel dat ik met mijn rugpijn ondergeschikt was aan het ego van de therapeut. Een nare ervaring waar ik snel een einde aan heb gemaakt.

100 meter kon ik lopen en twee minuten staan. Ik had continue pijn. Zitten was het enige wat nog wel ging. Mijn dochtertje in bad doen of met haar wandelen moest ik aan anderen overlaten. Het is fijn om lieve mensen om je heen te hebben die zorgen, maar ik wilde het uiteraard zelf doen.

Inmiddels groeide mijn dochter als kool. De huisarts bij wie ik na 10 maanden weer een afspraak had, was verbaasd dat ik nog geen operatie wilde. Daar schrok ik van; er was mij immers verteld dat ik beter géén operatie kan ondergaan. Ook dacht ik; ik had die operatie liever eerder al gehad. Mijn dochtertje is nu vele malen actiever dan net na haar geboorte. Haar energie is inmiddels een mismatch met het geschetste revalidatietraject na de hernia-operatie.

Het Rugcentrum werd aanbevolen door een collega van mijn man. Thuis spraken wij af dat dit mijn laatste kans is. Ik moest wennen aan de werkwijze. Bij Het Rugcentrum heb je niet één en dezelfde therapeut. Waar voorgaande behandelvormen vrij passief waren, moet je bij Het Rugcentrum aan het werk! Al snel liep ik rechterop en merkte ik dat ik vooruitgang boekte. Mijn moeder herinnerde mij er laatst nog aan dat ik eerder direct een stoel nodig had wanneer ik bij haar op bezoek kwam. En dat terwijl ze 100 meter verderop woont!

Oma kan tegenwoordig ook volop genieten van haar kleindochter. Niet langer heb ik haar hulp nodig. Op oma’s recept voor de verjaardagstaart na. Fysiek ben ik vele malen sterker geworden. Volledig hersteld ben ik nog niet. Na een jaar en negen maanden met pijn rond te hebben gelopen, heb ik simpelweg meer tijd nodig voor volledig herstel. Ik maak bewust keuzes in activiteiten. Mijn werk heb ik bijvoorbeeld een tijdje stopgezet. Alles doen is onrealistisch. Ik focus mij nu op mijn dochter en mijzelf. Dat maakt mij gelukkig!