Klinische instabiliteit

Wat zijn klinische instabiliteitsklachten?

Klinische Instabiliteitklachten van de lage rug worden de laatste jaren regelmatig aangewezen als veroorzaker van lage rugklachten. Een verstoring van de stabiliteit in de onderrug leidt tot een instabiele wervelkolom en kan tot chronische lage rugpijn leiden.

De wervelkolom wordt gevormd door wervels (botten) die op elkaar gestapeld zijn. Om ervoor te zorgen dat de wervels netjes in één lijn blijven zitten tijdens het bewegen werken kapsels, banden, tussenwervelschijven en spieren nauw samen. Ze houden de wervelkolom stabiel tijdens de veelzijdige bewegingen die we met de wervelkolom maken. Wanneer dit niet lukt en de wervels teveel of ongecontroleerd ten opzichte van elkaar bewegen, spreken we van een klinische instabiliteit.

Oorzaak van een instabiele rug

De spieren (mm. Multifidi) hebben naast de mechanische stabiliteit een belangrijke functie ten aanzien van de stabiliteit (vergelijkbaar met de spierfunctie-stabiliteit van de knie). Wanneer er bij lage rugklachten pijn optreedt en angst ontstaat voor het belasten van de lage rug, zie je bij cliënten dat ze zeer regelmatig de lage rug vermijden te gebruiken of er te voorzichtig mee omgaan. Het gevolg is dat de lage rug te weinig gebruikt wordt en daardoor vermindert in conditie. Dit zorgt er ook voor, naast de ‘slijtage’, dat de lage rug meer instabiel wordt.

Oorzaken van klinische instabiliteitsklachten

• Discusdegeneratie (er ontstaat ‘speling’ op de lage rug door veroudering),
• Spondylose/Artrose van de lage rug (er ontstaat ‘speling’ op de lage rug),
• Rughernia (‘Flat-tire syndroom’),
• Verminderde lokale conditie (spierfunctie) van de lage rug (mm. Multifidi) bijvoorbeeld als gevolg van lage rugpijn,
• Verminderde lokale conditie (spierfunctie) van de lage rug (mm. Multifidi) bijvoorbeeld als gevolg van een buikoperatie,
• Spondylolisthesis (verstoorde functie in het bewegen van de wervels onderling).
• E.a.