Achteraf gezien heb ik in de trein naar mijn afstudeerstage de eerste pijn gevoeld. Ik wilde opstaan en een snijdende pijn schoot door mijn lichaam heen. Met moeite wist ik op tijd de trein te verlaten. Deze dag zie ik als het begin van jaren rugpijn.

Verschillende fysiotherapeuten hebben zich over mijn rugklachten gebogen. “U lijkt uw rug te draaien vanaf een wervel hoger dan de onderste” aldus de fysiotherapeut.  Mijn rug is gedraaid, gekraakt en gekneed. Helaas was er geen sterke duim of handpalm die mijn rugpijn kon verminderen.

Van het kastje naar de muur: huisarts, fysio, huisarts, orthomanueel therapeut, ‘een man met een set hamertjes’ en weer terug naar de huisarts. Terug naar de reguliere geneeskunde: de neuroloog. “u heeft geen uitstraling, u moet naar de orthopeed”. Maanden later zat ik bij dokter Van Gaalen in het Diaconessenhuis. De MRI die ik op zijn aanbevelen had laten maken leek een foto te zijn van een rug die niet van mij kon zijn. De onderkant van deze rug was een zooitje… *Bam*. Verdoofd zat ik buiten op het bankje voor het ziekenhuis…

Dr. Van Gaalen had mij doorverwezen naar Het Rugcentrum. Met deze doorverwijzing ging ik naar de intake. Na het zien van mijn ruggenwervels is mijn zelfbeeld van mijn lichaam waar ik altijd zo volledig op kon vertrouwen, beschadigd. Ik herinner mij nog alle vragenlijsten die ik moest invullen: “in hoeverre vindt u zichzelf gezonder dan andere mensen?” Voor de foto vulde ik altijd het ‘helemaal mee eens’ vakje in. Met tranen in mijn ogen bewoog ik mijn pen naar het ‘niet mee eens’ vakje.

Nadat ik de vragenlijsten had ingevuld zat ik op een stoel tegenover Mark en Marcel bij Het Rugcentrum. Deze mannen hadden een actief oefen programma voor mij in gedachten. Gedurende drie maanden zou ik ‘een korset aan spieren’ opbouwen rondom mijn kapotte wervel. Dit spierkorset zou de druk op de wervel, zenuwen en andere omliggende zachte massa verlichten. Op basis van boeren verstand klonk dit voorstel mij aannemelijk in de oren. Daarnaast zag ik het wel zitten op basis van beweging aan mijn rug te werken. Ik had immers al tijden niet meer kunnen sporten door mijn rugpijn. Een paar dagen later had in mijn sportoutfit uit de hoek van de kast getrokken en stond ik in de oefenzaal van Het Rugcentrum.

‘Holle bollen’, superman en met de billen van de vloer op een jogamatje. Een stukje fietsen en beperkt kilo’s tillen op een aantal fitnessapparaten. Dat was waarmee ik begon. Tijdens mijn fietstochtjes op de hometrainer sprak ik met Mark over hoe het nu echt met mij ging. Niet alleen lichamelijk, maar vooral ook mentaal. Ik moest leren het beeld dat ik had van mijn lichaam bij te stellen. Ook moest ik leren gecontroleerd te bewegen. De grootste uitdaging was nog rechtop zitten, “spatel!” Na twee maanden merkte ik dat mijn rugspieren sterker werden en inderdaad, de druk op de wervel werd minder.

Inmiddels heb ik een sixpack aan spieren op mijn rug, zit ik (bijna) altijd rechtop en heb ik het doemscenario tussen mijn oren kleur kunnen geven. Mijn verschoven wervel en kapotte tussenwervel hebben mij er niet van weerhouden af te studeren. Inmiddels werk ik alweer fulltime een paar jaar bij een leuk bedrijf en kan ik daarnaast leuke dingen doen met mijn vrienden. Dit had ik niet kunnen doen met de pijn die ik voelde voordat ik door de deur liep bij Het Rugcentrum.